معیار اخذ مالیات و عوارض ارزش افزوده؛محل استقرار واحد تولیدی

مفاد جزء ۱ و ۲ بند “هـ” تبصره ۶ ماده واحده این لایحه بدین شرح است؛

۱- متن زیر به جزء(۱) بند(پ) ماده(۳۲) قانون احکام دائمی برنامه‌های توسعه کشور اضافه می‌شود:

شاخصهای مناطق و شهرستان‌های غیربرخوردار از اشتغال موضوع این جزء با پیشنهاد سازمان برنامه و بودجه کشور به تصویب هیأت وزیران می‌رسد.

۲- محل أخذ مالیات و عوارض ارزش افزوده واحدهای تولیدی محل استقرار واحد تولیدی است.

لازم به ذکر است در جریان بررسی این بند از تبصره ۶، نمایندگان مجلس به این دلیل که جزء ۱ بند (هـ) که در آن به ماده ۳۲ قانون احکام دائمی برنامه های توسعه کشور اشاره شده، برخلاف آیین نامه داخلی است به کسب دو سوم آرای مجلس نیاز داشت که بر این اساس به رأی گذاشته شد و در نهایت با ۱۷۳ رأی موافق، ۲۳ رأی مخالف و ۲ رأی ممتنع از مجموع ۲۲۱ نماینده حاضر در صحن تایید شد.

بند (پ) ماده ۳۲ قانون احکام دائمی برنامه های توسعه کشور بدین شرح است:

به‌منظور تسهیل و تشویق سرمایه‌گذاری صنعتی و معدنی کشور، اقدامات زیر توسط دولت انجام می‌شود:

۱ـ شهرستان‌هایی که نرخ بیکاری آنها بالاتر از میانگین نرخ بیکاری کشور می‌باشد به‌عنوان مناطق غیربرخوردار از اشتغال تعریف می‌شوند. این مناطق با پیشنهاد سازمان برنامه و بودجه کشور و وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی و تصویب هیأت وزیران در سال اول و نیز ششم هر دهه تعیین می‌شود.

۲ـ دولت موظف است مشوقهای لازم جهت ایجاد اشتغال و کاهش نرخ بیکاری و ایجاد کارورزی بیکاران در این مناطق را به‌عمل آورده و اعتبارات مورد نیاز آن را در لوایح بودجه سالانه منظور کند.

۳ـ معافیت مالیاتی واحدهای صنعتی، معدنی و خدماتی در مناطق غیربرخوردار از اشتغال را به میزان معافیت‌های منظورشده در مناطق آزاد تجاری ـ صنعتی اعمال کند. توسعه واحد و نیز تولید کالای جدید در این واحدها به میزان سهم خود مشمول این حکم می‌باشند.