در سومین جلسه دوره آموزشی حسابداری جامع پیمانکاری بررسی شد
مشکلات ناشی از «شناسایی زیان» در شرکت های پیمانکاری
سومین جلسه از دوره سه روزه حسابداری جامع پیمانکاری روز سه شنبه ۳۰ مرداد ماه در سندیکای شرکتهای ساختمانی ایران برگزار شد. در این جلسه آقای ایمان گنجی نژاد، حسابدار رسمی و مشاور رسمی مالیاتی، با ارائه توضیحاتی در زمینه «مبالغ قابل بازیافت پیمان» و «ذخیره زیان پروژه» عنوان کرد: در شرکت های پیمانکاری علاقه ای به «شناسایی زیان» وجود ندارد.
ایمان گنجی نژاد، حسابدار رسمی پذیرفته شده مشاوران مالیاتی، در آغاز سومین جلسه از دوره سه روزه آموزشی «حسابداری جامع پیمانکاری بر اساس استانداردهای حسابداری» عنوان کرد: در حسابداری محتوای کار بر شکل آن رجحان و اولویت دارد،. با همین رویکرد است که درآمدها با توجه به ماهیت و محتوای قرارداد شناسایی می شوند. کار گواهی شده در حکم درآمد نیست. بالاتر بودن میزان کار گواهی شده نسبت به درآمد شناسایی شده، به معنای انجام کاری بیشتر نسبت به درآمد است، و تفاوت این دو مقدار به عنوان «مبالغ قابل بازیافت پیمان» شناخته میشود که در بند ۳۵ استاندارد حسابداری شماره ۹ به آن پرداخته شده است.
وی افزود: «مبالغ قابل بازیافت پیمان» در اسناد حسابداری قابل تهاتر نیست اما در صورت های مالی امکان این تهاتر وجود دارد. در استاندارد شماره ۱ حسابداری عنوان شده است «مبالغ قابل بازیافت پیمان» قابل تهاتر نیست مگر اینکه به موجب استانداردهای دیگر مجوز این کار داده شده باشد، که این شرط در استاندارد حسابداری شماره ۳۶ محقق شده است.
وی افزود: تهاتر دریافتیها و پرداختی ها به شرط رعایت الزامات استاندارد حسابداری شماره ۳۶ الزامی است. یکی از شرطهای تهاتر واحد بودن شخص حقیقی یا حقوقی مورد نظر است. به عبارتی، طلب از شخص الف تنها قابل تهاتر با بدهی به شخص الف است. هیچ درآمدی با هیچ هزینه ای قابل تهاتر نیست. تنها درآمد و هزینه هایی که میتوان با هم تهاتر کرد سود و زیان اوراق و تسعیر ارز است البته آن هم مشروط بر اینکه اثر آنها عمده نباشد.
گنجی نژاد در ادامه گفت: بر اساس بند ۲۴ استاندارد حسابداری شماره ۹ هر زمان که مازاد مخارج نسبت به درآمد وجود داشته باشد، این مازاد فورا باید به عنوان زیان پروژه ثبت شود تا از خطا در نشان دادن درآمد یا سود جلوگیری شود. «ذخیره زیان پیمان» بر اساس هزینه های برآوردی لازم برای تکمیل پیمان به علاوه هزینه های تحمل شده پیمان محاسبه می شود. حساب ذخیره زیان پروژه یک حساب دائمی است. در صورتی که حساب پیمان در جریان پیشرفت، در پایان سال دارای مانده باشد، ذخیره مذکور کاهنده آن خواهد بود. چنانچه پیمان در جریان پیشرفت، ماندهای نداشته باشد، در صورت های مالی و به عنوان یک بدهی در سرفصل ذخایر نشان داده می شود. در نهایت امر، این ذخیره از قیمت تمام شده پروژه کم خواهد شد.
وی گفت: به نظر میرسد در شرکتهای پیمانکاری علاقه ای به شناسایی زیان وجود ندارد چون این کار مسائل و مشکلاتی را در زمان دریافت وام یا شرکت در مناقصه متوجه آنها می کند.
وی در زمینه پیش پرداخت عنوان کرد: در گذشته و بر مبنای بند ۲۳ استاندارد ۱۶، درباره پیش پرداختی که ماهیت علی الحساب داشت، و نرخ نهایی در قرارداد مربوط به آن معلوم نبود، امکان تسعیر وجود داشت. اما در حال حاضر تسعیر پیش پرداخت ممکن نیست مگر این که قرارداد کنسل شود، و پول دریافتی به دلیل اینکه در قبال آن خدماتی صورت نگرفته از حالت پیش پرداخت خارج شود.
گنجی نژاد درباره خرید مواد و مصالح و نگهداری و مصرف آنها عنوان کرد: بهتر آن است که همه مواد و مصالح پس از خرید به انبار مرکزی بروند و در مرحله بعد به انبار پروژه منتقل و مصرف شوند. هزینه حمل کالا باید به قیمت تمام شده خرید اضافه شود. البته هزینه حمل های ثانویه را نمیتوان در قیمت تمام شده ثبت کرد و باید به قسمت هزینه ها منتقل شوند.
گنجی نژاد در ادامه این جلسه با ارائه مثالهای متعدد در زمینه نحوه محاسبه مبالغ قابل بازیافت پیمان و ذخیره زیان پروژه، به سوال حاضران در زمینه مباحث مطرح شده پاسخ داد.
