نکوداشت هفتادمین سال تاسیس سندیکای شرکت های ساختمانی ایران با حضور تلاشگران عرصه آبادانی کشور روز ۹ بهمن در تالار بین المللی قلم در مجموعه کتابخانه ملی ایران برگزار شد. در این همایش دکتر سعید محمدزاده مدیرعامل شرکت ساخت و توسعه زیربناهای حمل‌ونقل و معاون وزیر عنوان کرد: سال ۱۳۷۶ نسبت بودجه عمرانی کشور به بودجه هزینه ای حدود ۶۷ درصد بود، در سال ۱۳۹۸ این عدد حدود ۲۰ درصد خواهد بود. آیا با جمله دولت باید هزینه را پرداخت کند، این هزینه پرداخت شده است؟ آیا دولت نمیداند که باید برای آبادانی کشور هزینه کند؟ آیا این وضعیتی که ما داریم مورد پذیرش دوستان و نخبگان بخش اقتصادی کشور هست؟ مسلما نیست. در بخشی از فیلم نمایش داده شده به درستی اقتصاد دولتی را بمب تخریبی دانستند.
وی گفت: در سال ۱۳۹۴ و ۱۳۹۵ به تازگی اسناد خزانه راه افتاده بود و پیمانکاران ابتدا از پذیرش این اوراق اکراه داشتند اما کار به جایی رسید که آن را قبول کردند. در حال حاضر اگر اسناد ۳ ساله هم بدهند اگرچه با اکره اما آن را می پذیرند چرا که معتقدند اگر همین هم نرسد چه باید کنند؟ بخواهیم یا نخواهیم در ایام قبل از تحریم قبل، در ایام برجام و تحریم اخیر طبق آمار روند بودجه عمرانی به بودجه جاری نزولی است و این گونه نیست که وقتی وضع کشور خوب بوده جهشی در آن دیده شده باشد.
دکتر محمدزاده افزود: من در جمعی افتخار سخن گفتن یافته ام که جزو قشر کارآفرین و تولید کننده ثروت بوده اند، طبیعتا اندیشه ای که در این مکان قرار دارد نخواهد به آینده ایران بیاندیشد نمی توانیم روزگار خوب و درخشانی را برای خود ترسیم کنیم. هیچ وقت در دانشگاه مورد مطالبه قرار نگرفته ایم که به دانشجویانی که از دانشگاه فارغ التحصیل میشوند تا حدی اقتصاد، مدیریت و … را یاد بدهیم. ما در دانشگاه کسی را برای تولید ثروت پرورش نمی دهیم. انتظار هم داریم دولت برای آنها کاری انجام دهد که این اتفاق نخواهد افتاد.
وی با بیان این که نمی شود انتظار داشته باشیم دیگران به توسعه و رونق بیاندیشند همه ما باید به توسعه بیاندیشیم، عنوان کرد: ۷۰ سال سازندگی تجربه کمی نیست و باید از آن برای سازندگی بهره برد. گزارشی که چند بار از زبان معاون مسکن و خود وزیر راه شنیده ام مبنی بر این است که بیش از ۱۰۰ میلیارد دلار خانه خالی در تهران وجود دارد که نشان میدهد ما ثروت خود را در کجاها هزینه کرده ایم.
چشم داشتن به منابع دولتی روز به روز نگران کننده تر می شود
وی با اشاره به ظرفیت های موجود در راه آهن عنوان کرد: بنده تعدادی جلسه با مدیرعامل ایمیدرو داشتم، مقدار بار سنگان در سال آینده حدود ۲۰ میلیون تن خواهد بود اما ظرفیت انتقال بار از سنگان از طریق ریل ۱۰ میلیون تن است، جاده هم ظرفیت ندارد. محور بافق به سرخس هم از محورهایی است که اگر ریلی نشود، شک نکنید ما باید انتظار ورشکستگی آن صنایع را داشته باشیم. محور اصفهان به اهواز که سرمایه ۷ میلیارد دلاری برای ساخت آن لازم است و اگر حالا ساخته شود ۲۰ میلیون تن بار روی آن خواهد رفت. محور راشت به آستارا هم ۷-۸ میلیارد تومان پول می خواهد و حدود ۲ میلیون تن تقاضا در آن وجود دارد. هزینه انتقال هر تن کیلومتر بار برای کشور ۵/۱ سنت صرفه جویی سوخت دارد.
وی افزود: بسیاری از مراکز تولید بار در کشور به ریل متصل نیستند. اگر حدود ۲۰۰ کیلومتر خطوط صنعتی ساخته شود به راحتی ۱۵ میلیون تن بار روی ریل میآید، تصور کنید در سال چقدر صرفه جویی ممکن است. به اعتقاد بنده اگر دوستان از سال ۹۴ تا کنون را نگاه کنند متوجه می شوند پیمانکاران به طور مشارکتی از سال ۱۳۹۴ تا کنون به شکل PPP کار کردهاند اما مشارکتی که در آن هیچ گونه نقش آفرینی نکردهاند. چگونه؟ عزیزی که به طور مثال در راهآهن از سال ۱۳۹۴ حدود ۱۰ میلیون تومان صورت وضعیت تولید کرده، آخر سال ۱۳۹۵ اسناد خزانه دو سالهای دریافت کرده و این کار عملا به معنای مشارکت این جامعه در سازندگی است پس چرا در قالب استفاده از سود پروژه ها از مشارکت آنها استفاده نشود؟
محمدزاده تاکید کرد: بسیاری از زمینه های اقتصادی وجود دارد که بخش خصوصی می تواند در آن سرمایه گذاری کند. در بند «ق» معروف برای سرمایه گذارانی که کار آنها صرفه جویی به همراه داشته، حدود ۳۵ درصد صرفه جویی سوخت برگردانده می شود. راه آهن اعلام کرده هر کسی در حوزه راه آهن سرمایه گذاری کند تا زمان برگشت اصل پول و سود آن حق دسترسی تمام مسیر را نمی گیریم. آمار نشان می دهد چشم داشتن به منابع دولتی روز به روز نگران کننده تر می شود اما می توان PPP را اجرا و تمرین کرد. به عنوان مثال ایستگاه‌های راهآهن در دنیا محل کسب و کار و مکانی زنده در تمام ایام هفته است، می‌توان بسته سرمایه‌گذاری طراحی کرد تا با کمک بخش خصوصی از این مسیر استفاده شود.
وی در پایان گفت: در راهآهن چند قانون مصوب مجلس گرفته شد که طبق آن سرمایه‌گذاری در راه آهن مثل سرمایه‌گذاری در مناطق محروم است. نرخ ارزش افزوده خدماتی که ما میگیریم با نرخ صفر حساب میشود، و در بند «ق» اگر سرمایه‌گذاری منجر به صرفه جویی سوخت شود، سرمایه گذاری برمی‌گردد. راه آهن قانونی از مجلس گرفته که با آن می تواند سزرمایه گذاری در بخش ریلی را تضمین کند. ما از این مدل توانسته‌ایم چند مسیر اعتباری خارجی را بگیریم. استدعا دارم نخبگان با توجه به مثال‌ها بیاندیشند تا از مجموعه پتانسیل‌ها استفاده کنیم و در توسعه کشور عزیزمان قدم برداریم.
