نامه دیوان عدالت اداری مبنی بر ” الزام آور بودن رای دیوان در خصوص مرجع تشخیص احراز ارادی و غیرارادی بودن بیکاری”
شماره: ۹۰۰۰/۲۰۰/۱۱۴۶۱/۲۰۰
تاریخ: ۱۴ تیر ۱۴۰۰
احتراما نظر به این که به موجب دادنامه قطعی و لازم الاجرا شماره ۱۲۱۵ مورخ ۱۳۹۹/۱۰/۰۶ هیات عمومی دیوان عدالت اداری، نامه شماره ۲۰۱۱۴۵-۱۳۹۲/۱۱/۱۶ وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی مبنی بر “مرجع تشخیص و احراز ارادی یا غیرارادی بودن بیکاری” ابطال گردیده است و به موجب مواد ۹۲، ۹۵، ۱۰۷ و ۱۰۹ قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری مصوب ۱۳۹۲ مجلس شورای اسلامی در صورت ابطال مصوبه اجرای مفاد رای هیات عموی از سوی مرجع تصویب کننده مقرره و در موارد مشابه برای شعب دیوان عدالت اداری و سایر دستگاه های اجرایی الزامی میباشد؛ لذا دستور فرمایید به نحو مقتضی التزام به اجرای مفاد رای مذکور به کلیه مراجع ذیربط آن دستگاه ابلاغ گردد تا از اتخاذ تصمیم مقایر رای هیات عمومی و نتیجتا طرح شکایت موردی شهروندان در موارد مشابه در دیوان عدالت اداری پیشگیری بعمل آید.
بدیهی است عدم رعایت مفاد دادنامه مذکور در موارد مشابه موجب مسئولیت قانونی مقامات مسئول در آن دستگاه اجرایی خواهد بود.
احکام الزام آور رای شماره ۲۶۷ مورخ ۱۶ اردیبهشت ۱۳۹۹ هیات عمومی دیوان عدالت اداری
۱- بر اساس ماده ۴ قانون بیمه بیکاری و ماده ۸ آیین نامه اجرایی این قانون، مرجع تشخیص و احراز ارادی یا غیر ارادی بودن بیکاری، واحد کار و امور اجتماعی (اداره تعاون، کار و رفاه اجتماعی) محل است.
۲- ایجاد صلاحیت برای هیات های تشخیص و حل اختلاف کار به موجب نامه وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی جهت تعیین ارادی یا غیرارادی بودن بیکاری مغایر قانون میباشد.
۳- عدم رعایت حکم مقرر در دادنامه موجب مسئولیت قانونی مقامات مسئول خواهد بود.
نامه دیوان عدالت اداری مبنی بر ” الزام آور بودن رای دیوان در خصوص مرجع تشخیص احراز ارادی و غیرارادی بودن بیکاری”
